Christina de Wonderbare

Betekenis van de naam Christina

De naam Christina is de vrouwelijke vorm van de mannennaam Christiaan. De betekenis van de oorspronkelijk Griekse naam is "Gezalfde" of "Christen".

Voornamen

Vrouwennamen afgeleid van Christina: (Let wel: sommige van deze voornamen kunnen ook van Catharina zijn afgeleid of van Kerstmis)

Christa, Christel, Christiane (Duits), Chrissy, Christianne, Christel, Christie, Christien, Christilla, Christina, Christine, Christy, Kris, Krista, Kristel, Kirsten, Kristina, Kristie, Kirstien, Kristine, Kirsty, Stien, Stientje, Stijntje, Tina, Tine, Tineke.

Mannennamen afgeleid van Christiaan (Let wel: sommige van deze voornamen kunnen ook van Catharina zijn afgeleid of van Kerstmis):

Chris, Christ, Christiaan, Christian (Engels, Frans), Kris, Krist, Kristiaan, Stijn.

Er zijn meerdere heilige vrouwen bekend met deze naam o.a.:
Christina van Bolsena
Christina van Huntington
Christina van Perzië
Christina van Romsey
Christina van Stommeln
Christina van Walberberg

Christina Ebner, wordt beschreven in de Duitse site: "Heiligen Lexikon".
evenals Christina van Hamm
en Christina van Spoleto
en Christina van Stommeln

Christina de Wonderbare van St-Truiden, wordt hieronder beschreven.

Christina de wonderbare

Het wonderbaarlijke levensverhaal van Christina "Mirabilis" (ofwel de Wonderbare van Sint Truiden) is jaren na haar overlijden opgeschreven door Thomas van Cantimpré. Dit verhaal bevat zoveel legendarische elementen dat het voor lezers in deze tijd moeilijk is te begrijpen. De legendarische elementen zijn vanuit de belevingswereld van de middeleeuwen wel te duiden, maar doorvoor verwijzen we naar Heiligen Net en laten het ingekorte verhaal hier zo veel mogelijk in tact.

Over de vroegste jeugd van Christina is niets bekend. Ze is geboren rond 1150 te Brustem bij Sint-Truiden. Wel weten we dat de op 15 jarige leeftijd beide ouders verliest en achter blijft met haar drie zusters. Ze besluiten dat de oudste zich toe gaat leggen op het gebed. De middelste zorgt voor gezinshuishouding en als jongste, Christina, krijgt de zorg over de kleine veestapel.
Zeventien jaar vervult ze haar taak met toewijding omdat zij houdt van de stilte en de eenzaamheid. Ze leeft in die tijd een zeer intens spiritueel leven dat haar zozeer uitput dat ze in 1182 komt te steven.
Aan het einde van de uitvaartmis gebeurt iets ontstellends: haar dode lichaam richt zich eensklaps op en vliegt als een vogel omhoog naar het gewelf van de kerk.
De dienst doende priester gelast haar omlaag te komen en Christina gehoorzaamt. In haar fladderende doodskleed keert ze met haar zusters naar huis terug.
Dan vertelt ze wat haar is overkomen: "Hemelse geesten hebben mij de hel en het vagevuur laten zien en getoond hoezeer de arme zielen te lijden hebben. Vervolgens werd ik voor de troon van God gevoerd en Hij heeft mij voor de keuze gesteld ofwel dadelijk voor eeuwig gelukkig zijn in de hemel, ofwel naar de aarde terug keren en vreselijke pijnen lijden om de zielen in het vagevuur te verlossen en zondaren te bekeren."
Als Christina voor het laatste kiest gaat ze een kluizenaarsleven tegemoet met vele wonderbaarlijke momenten maar ook veel lichamelijk en geestelijk lijden.
Omdat ze meer vast dan in onze ogen goed voor haar is ze vederlicht en vliegt als een vogeltje van boomtop naar boomtop. Burgers zien haar af en toe boven op de torenspitsen van naburige dorpen.
Als de winter invalt kan Christina geen vruchten meer vinden om in leven te blijven maar ze krijgt steun van boven. Haar maagdelijke borsten worden gevuld met melk en een innerlijke stem zegt haar zich daarmee te voeden.

Tot tweemaal toe wordt zij gevangen genomen en als heks veroordeeld, maar telkens weet ze op wonderbaarlijk wijze uit haar gevangenis te ontvluchten.
Dan vlucht ze naar Luik waar ze de communie ontvangt maar meteen daarop ijlings de kerk verlaat, achternagezeten door de priester. Ze ontkomt door over het onstuimige water van de Maas weg te zweven.
Vanaf dat moment doet ze zichzelf vreselijke folteringen aan. Ze springt bijvoorbeeld in een brandende kalkoven waar ze veel pijn lijdt, maar na drie dagen komt ze ongeschonden weer tevoorschijn. Ook werpt zij zich in een ketel kokend water en in de winter verblijft ze urenlang onder het ijs. Christina hangt zichzelf op aan een galg temidden van dieven en moordenaars. Dan weer opent zij een pas gedolven graf en slaapt een nacht bij het dode lichaam. Ze wentelt zich in doornen en distels en hitst honden tegen zich op.

Nogmaals wordt zij achternagezeten en gevangen genomen. Daarbij breekt ze een been en wordt naar een dokter in Luik gebracht. Deze sluit haar voor de zekerheid op in de kelder, maar Christina wordt opnieuw op wonderbaarlijke wijze bevrijdt, geneest en ontkomt weer, maar niet voor lange tijd.
Ze wordt weer gevangen, opgesloten en met kettingen vastgemaakt ook krijgt ze een blok aan handen en voeten. De vreselijke wonden die daardoor ontstaan zijn zo pijnijk dat ze God vraagt haar te hulp te komen.
Ogenblikkelijk vloeit er een geneeskrachtige olie uit haar borsten die de wonden spoorloos doet verdwijnen.
Getroffen door deze wonderbaarlijke genezing beseffen haar vervolgers dat ze niet met een heks te doen hebben, maar met een heilige. Ze vragen haar vergiffenis en laten haar verder ongemoeid.
Ze gaat een normaler leven en voorziet in haar levensbehoefte door te bedelen. Men ziet in haar voortaan een wijze vrouw en ze wordt als zodanig dikwijls geraadpleegd zoals door graaf Lodewijk die haar zijn "moeder" noemt.
Ze leeft nog vele jaren, verblijft dikwijls bij de nonnen van Sinte-Katharina en bij een vrome kluizenares Jutta.

In het jaar 1224 bevindt zij zich weer in het nonnenklooster en iedereen verwacht dat ze zal gaan sterven. Een van de zusters, Beatrijs genaamd, vraagt of Christina haar voor zij sterft wil onderrichten in gewetenszaken. Als ze daarop geen antwoord krijgt verlaat Beatrijs de kamer. Later komt ze terug en dan blijkt Christina gestorven te zijn. Beatrijs is zeer bedroefd en vraagt de dode weer levend te worden.
Opeens slaat Christina de ogen open en enigszins verwijtend zegt zij: "Beatrijs waarom heb je mij gestoord in mijn heilige rust? Waarom heb je mijn ziel naar dit ellendige lichaam terug geroepen?" Vervolgens helpt ze de jonge non in haar moeilijkheden waarna ze voor goed de ogen sluit. Zo sterft ze dus voor de derde maal!

Gedachtenis viering

Haar feestdag wordt gevierd op 24 juli

Patroonheilige

Christina is de patrones van de zondaars en werd aangeroepen tegen pest en infestieziekten.
Wie weet zou ze ooit aangeroepen geworden zijn bij de ziekte anorexia!

Afbeelding

Plaquette van Egino Weinert

Patroonnaamkaarten vanEgino Weinert zijn hier te bestellen (doorklikken "Namenskarten" en letter C)

Literatuur

Links