Wilfred

Voornaam:
Nieuw op deze site:

           
Eleonora    Stanislaus    Peerke Donders    Aemilianus   

Wilfred
Klik hier voor gratis te downladen telpatroon 48 x 32 kruisjes

Betekenis van de naam Wilfred

De naam Wilfred is een samenstelling van de Germaanse woorden 'wilja' = "wil, wens" en 'frithu' = "rede". De naam betekent dus: "de vrede willende".

Voornamen

Mannennamen afgeleid van Wilfridus:
Walafridus, Walfrid, Walfridus, Wilfred, Wilfredo (Spaans), Wilfrid, Wilfridus, Wilfried (Duits), Wilfrith, Willferder (Engels)..

Vrouwennamen afgeleid van Wilfridus:
Wilfreda, Wilfride, Wilfrieda

Wilfred van York (of Rippon)

Wilfred (ook Walafridus, Wilfred, Wilfrid, Wilfridus, Wilfried of Wilfrith) van York (ook van Hexham of van Ripon), Engeland Benedictijn; bisschop; gestorven: 710.
Wilfred wordt in 634 in Northumbrië geboren uit een adellijk geslacht. Northumbrië is ook het vaderland van Willibrordus, Suitbertus en Beda.
Zoals zo vaak bij beroemde personen is er ook om zijn geboorte een legende geweven.

Legende

Op het moment dat Wilfrid ter wereld komt, verschijnt er boven het huisje waar hij geboren is, een vuurkolom aan de hemel. Opgeschrikt door het felle licht komen de buren toesnellen, daar ze bang zijn dat er ergens brand is uitgebroken. Maar als ze zien ze hoe een gloed het huisje omstraalt, terwijl het toch niet in brand staat, (juist zoals destijds het braambos dat Mozes zag branden), en ook niet door het vuur wordt verteerd. Ongetwijfeld wil dit teken te kennen geven, dat déze persoon een volk uit de duisternis zal gaan verlossen.


Zijn opvoeding geniet Wilfred in het beroemde klooster van Lindisfarne. In 635 maakt hij een reis naar Rome, waar hij de liefde voor de Romeinse liturgie en voor de kloosterregel van Benedictus opdoet. Na drie jaar oponthoud in Lyon keert hij in 660 naar huis terug. De koning geeft hem het toezicht op de verkondiging van het evangelie aan de heidense bevolking. De nieuwe christenen doen immers maar moeizaam afstand van hun oude, heidense gebruiken. Bovendien stelt hij hem land beschikbaar om er nieuwe kloosters op te vestigen, o.a. te Ripon.

Daarnaast ijvert hij onverminderd voor de invoering van de Romeinse liturgie en van Benedictus' regel. De in voering van de "algemeen" in de kerk aanvaarde Paasdatum is daarbij een heikel punt, dat veel strijd oplevert. Op de synode van Whitby (664) worden vernieuwingen voor heel Engeland verplicht ingevoerd. Kort daarop wordt Wilfred tot bisschop van York gekozen. De wijding vindt plaats te Parijs. Bij zijn terugkeer, na enkele jaren, bemerkt hij dat zijn zetel al door een ander wordt ingenomen. Zonder morren trekt hij zich terug in zijn dierbare klooster te Ripon.
Maar hij gaat toch naar Rome om zijn zaak te bepleiten. Op zee wordt zijn schip door een storm danig uit de koers geslagen. Zo landt hij niet aan de monding van de Rijn, nabij Katwijk, zoals de bedoeling is. Vandaar loopt immers de weg langs de Rijn richting Alpen en Italië. Nu belandt hij een stuk noordelijker, ergens tussen de Friezen. Daar blijft hij een jaar om het evangelie te verkondigen: 678-679. Pas daarna gaat het richting Rome. Daar stelt de paus hem in het gelijk. Maar het is pas in 686, dat hij zijn plaats officieel kan innemen.

Uit zijn bisschopsperiode is een beroemd wonder overgeleverd.

Op een dag is hij bezig aan de pasgedoopten het sacrament van het vormsel toe te dienen. Opeens kwomt daar dwars door de samengestroomde menigte een vrouw op de man Gods af, duidelijk ten prooi aan verdriet. Ze draagt het lijkje van haar kind in de armen en houdt het naar hem op. Als de bisschop dat ziet, verstijft hij en staat als aan de grond genageld. Hij onderbreekt zijn bezigheden en buigt zich naar de vrouw, die vanwege haar enorme verdriet volkomen overstuur is. Met verstikte stem huilt zij: "Mijn goede Heer, ik ging met dit kind hier naartoe om het door uw handoplegging in Christus te laten vormen. Maar nu breng ik het hierheen om u te vragen of u het uit de dood kunt opwekken. Ik smeek U: "Neem mijn verdriet weg en breng weer leven in mijn dode jongen." Ze blijft maar roepen en klagen. En met haar alle omstanders die steeds meer naar voren zijn gedrongen. Het is daar één groot verdriet in de kerk.
De dienaar Gods heeft zielsmedelijden met de vrouw en in de stilte van zijn hart bidt hij "God Vader, verdiensten waarmee ik bij u aan kan komen, heb ik niet; ik kan alleen maar een beroep doen op uw onvermoeibare trouw en barmhartigheid. Hoor onze smeekbeden. Kom deze vrouw hier troosten en geef haar haar zoon terug. Door uw eniggeboren Zoon Jezus Christus, Onze Heer." Na deze woorden richt hij zich op, strekt zijn rechterhand uit en raakt het hoofdje van de dode jongen aan. Onmiddellijk komt er weer leven in. Daarop tilt de man Gods het levende kind op om het aan iedereen daar te laten zien. De aanwezigen barsten los in kreten van bijval en bewondering. De weer tot leven gebrachte jongen wordt door Wilfrids handoplegging gevormd en vervolgens weer teruggegeven aan zijn overgelukkige moeder. Zij belooft dat zij hem de komende zeven jaar zal opvoeden en hem dan terug zal brengen naar de man Gods.
Maar als het zover is, gebeurt dat niet. Want zijn vader blijkt ertegen en neemt het kind mee naar het buitenland. Hij beseft heel goed dat hij het kind niet bij zich kan houden tegen de wil van bissschop Wilfred. Vandaar die vlucht! Maar niet lang daarna kwomt een hooggeplaatst persoon het kind toch bij de bisschop brengen. Deze zet hem onmiddellijk op de weg van het geestelijk leven in de dienst aan God. Nadat hij een gedegen vorming heeft genoten, wordt hij later een voorbeeld voor vele anderen door het heilige leven dat hij leidt.

Als bisschop protesteert Wilfred tegen de inmenging van de koning in kerkelijke beleidszaken (zoals de onderverdeling van bisdommen); hij wordt zelfs een poos gevangen gezet en uit het land verbannen. Zo moet hij in 680 gedwongen York verlaten en preekt het evangelie o.a. op het eiland Wight. Zijn oude dag brengt hij door in het klooster Ripon en sterft tenslotte in 710 in het klooster Oundle, Northamptonshire. Hij wordt begraven te Ripon.
In 1224 worden zijn relieken naar York overgebracht: dat wordt gevierd op 12 oktober.

Gedachtenis viering

Feest 24 april & 12 oktober (overbrenging relieken).

Patroonheilige

Afbeelding

Hij wordt als bisschop afgebeeld met een schip naast hem of een boek in de hand en een bouwvallige toren als verwijzing naar het feit dat hij tweemaal zijn bisdom verloor en weer herwon zodat zijn leven op een bouwvallige toren leek.
Ook met een dood kind dat hij opnieuw tot leven zou hebben gewekt omdat het nog niet gedoopt was. Soms ook door enkele heidenen die zich door hem laten dopen.

Klik hier voor gratis te downladen telpatroon 32 x 24 kruisjes






Schilderij van Theodor Bernardi uit Amsterdam (1519): Koning Cedwall van West Saksen ontvangt de uit York verdreven bisschop.


Bronzen plaquette van Egino Weinert
(doorklikken "Namenspatronale" en letter W)

Literatuur

  • Butler H.L., Heiligen Levens pag. 145 ;
  • Claes, Jo e.a. Sanctus, meer dan 500 heiligen herkennen, pag. 239 ;
  • Links

  • Heiligen Net
  • Op de Duitstalige site Heiligenlexicon meer informatie over Wilfrid.