Martina van Rome

Betekenis van de naam Martina

De oorspronkelijk Latijnse naam Martius is afkomstig van de god van de oorlog: 'Mars'.
Martinus (en ook de naam Martina) is er een afleiding van en betekent dus "van Mars" of "de kleine krijgshaftige."

Voornamen

Vrouwennamen afgeleid van Martina:
Martina, Martine,
Maar ook namen als: Maartine, Maartje, Marte, Tiny. kunnen van deze naam afkomstig zijn. Vergelijk de pagina "Martinus"

Martina van Rome

Over de Heilige Martina van Rome is zeer weinig bekend. Dat is heel dikwijls het geval bij heiligen die leefden in de eerste eeuwen van het Christendom. Wat er aan verhalen over hen rondgaat, moet veelal aangemerkt worden als legende.
Omdat al zeer vroeg melding wordt gemaakt van verering van Martina zal ze zeker als martelares gestorven zijn.
Hieronder wat er zoal over haar verteld wordt:

De martelares Martina (soms ook Tatiana genoemd) wordt te Rome (Ostia) geboren als dochter van een Romeinse Consul. Als haar vader sterft ontvangt ze een zeer grote erfenis . Als goed christin geeft zij geleidelijk al haar geld en goed weg aan de armen.

Maar dan breken er christenvervolgingen uit onder keizer Alexander Severus (222-235). Er wordt een beloning in het vooruitzicht gesteld voor ieder die een christen bij de overheid aangeeft. Zo komt het dat Martina wordt aangegeven door een jongeman die Eumenius heet. Ze vinden haar, terwijl zij in een christelijk kapelletje zit te bidden.

Ze wordt door de gerechtsdienaren gearresteerd en meegenomen naar de stadhouder van Rome. Zij moet vóór hem verschijnen en verantwoording afleggen van haar godsdienst. Voor de ogen van deze machtige man, die Olpianus heet, weigert zij te offeren aan de Romeinse god Apollo, zoals van haar geëist wordt. Ze daagt Olpianus zelfs uit: "Kom dan mee kijken om te zien welk gebed het meeste uithaalt: dat van uw Apollo priesters of mijn gebed tot de Vader van Jezus Christus in wie ik geloof." De uitdaging wordt aangenomen.
Bij de tempel aangekomen slaat Martina een kruis en het beeld van Apollo valt aan gruzelementen. Op haar gebed vernietigt een aardbeving ook een deel van de Apollotempel. Dit maakt de stadhouder zo woedend dat hij beveelt haar de ergste martelingen te laten ondergaan.

Zo wordt haar de huid van het lijf geschraapt met ijzeren krammen. Maar voor de ogen van alle aanwezigen komt een schone jongeman haar te hulp: hij troost haar zodat ze de pijnen manmoedig kon doorstaan.
Dan gieten de beulen kokende olie op haar verwondingen. Vervolgens wordt ze door twaalf beulen gegeseld. Maar zij blijft stralend overeind, zodat de folteraars hun werk tenslotte van vermoeidheid moeten staken.
Terwijl de pijnigingen nog erger worden gemaakt, bidt zij met luide stem om vergeving voor haar beulen. Dat alles maakt dat velen zich bekeren en overlopen naar Martina's godsdienst.

Nog meer folteringen moet zij ondergaan. Ze wordt in het amfitheater voor een bloeddorstige leeuw geworpen. Maar het ondier doet haar helemaal niets; integendeel hij vlijt zich aan haar voeten als een mak lammetje. Niet dat het beest geen honger heeft. Dat blijkt wel, als men Martina weer afvoert naar haar gevangenis. Het dier loopt met Martina mee en verscheurt in het voorbijgaan Eumenius, haar verklikker. Dan wordt ze op de brandstapel gebonden, maar een hevige regen blust het vuur. Tenslotte wordt zij op dertienjarige leeftijd rond 228 met een zwaard onthoofd.

Reeds kort na haar dood schijnt er een kapelletje te hebben bestaan ter nagedachtenis van deze martelares. Dit kapelletje wordt veelvuldig door christenen bezocht in de tijd van Paus Gregorius de Grote. Deze paus schrijft ter ere van Martine een hymne die wordt opgenomen in het Romeins brevier.

In het jaar 677 sticht paus Dono (Onorius) een basiliek met de naam van de H. Martina aan het forum Romanum.
Pas in 740 wordt haar gedachtenis te Rome voor de eerste maal gevierd.
Rond 785 herstelt paus Hadrianus I de kerk aan het forum Romanum. De kerk draagt dan haar naam en die van de evangelist Lukas.
In 1634 worden de relieken van Martina teruggevonden en naar de Kerk van de heiligen Lukas en Marina overgebracht.

Patroonheilige

Al heel lang wordt Martina vereerd als één van de patroonheiligen van de stad Rome.

Gedachtenis viering

Haar gedachtenis viering is op 30 januari.

Afbeelding

Bronzen plaquette van Egino Weinert
(doorklikken "Namenspatronale" en letter M)

Literatuur